De emotionele kracht van live vertolkte muziek uit videogames
Een video om naar te luisteren
Nog geen account? Registreer hier
De laatste tijd wordt er veel gediscussieerd over een bepaalde difficulty mode. Niet easy, medium, hard, very hard, extreme of hardcore. Nee, het gaat om een nieuwe difficulty mode: de very very easy mode. Daan, Boris en Koos gaan er eens over discussiëren. De vraag is: komen ze wel tot een conclusie?
Het is in ieder geval niet voor de ervaren, fanatieke en zelfs normale gamer. Die zullen hun schouders ophalen als er weer over deze difficulty mode gesproken wordt. De vraag is ook in hoeverre het op deze mensen echt een impact zal hebben. Waarschijnlijk is het enige waar zij zich zorgen over maken de tijd die het voor de developers zal kosten om zo’n difficulty mode te ontwikkelen. Nee, deze game mode is voor de mensen die niet willen (of nog nooit hebben) gegamed. Deze mensen hebben daar meestal ook niet zoveel interesse in. Het is dus vooral gemaakt voor film-publiek en mensen die van toekijken houden.
Er zijn al games die deze game mode zullen (of al) gebruiken in hun game. Death Stranding is er al mee bezig. Kojima zegt dat de game mode is voor “people who usually don’t play game[s], movie fans or RPG fans”. Dit betekent dus dat je waarschijnlijk gewoon kan toekijken hoe de game gespeeld wordt. Terwijl jij dus geniet van de actie, het verhaal en de graphics.
In Astrail Chain zit ook al een very very easy mode. Het wordt officieel echter niet zo genoemd. De developer noemt het “unchained”. Met deze difficulty kan je toekijken hoe de game voor je gespeeld wordt. De gevechten worden automatisch gedaan. Voor de filmliefhebbers en de luie mensen onder ons dus interessant. Voor de gamers not so much. Maar wat vinden Daan, Boris en Koos er van? Vinden zij er überhaupt iets van?
Deze video is mede mogelijk gemaakt door gcorelabs.com