Sid Lukkassen & Boris over de utopie als basis videogame

Game filosoof Sid is weer terug. Opnieuw met een speciale reden. Hij wilde deze keer een gesprek gaan voeren met Boris over de utopie als basis van videogames. Want dat gegeven wordt nog wel eens aangewend om een even epische als confronterende setting neer te zetten. Een van de games die een goed voorbeeld vormt voor het utopische gedachtegoed is Bioshock. Toevallig ook een van Boris zijn favoriete franchises. Je daalt in deze game als speler af naar Rapture, de stad op de zeebodem, waar je met plasmids jouw genetische code kunt herschrijven. Onder auspiciën van de controversiële kapitalist Andrew Ryan.

Welkom in de utopie die Rapture heet

Games spreken spelers vaak aan via visies op een betere toekomst. Sid betoogt dat games schatplichtig zijn aan hemelse toekomstdromen en revolutionaire vergezichten. Zelfs met werelden met totáál andere normen en waarden dan de onze, wordt geëxperimenteerd. Dan is het de vraag, vervullen videospellen ook een emanciperende rol? Worden spelers uitgedaagd om een eigen actieve morele ‘agency’ te ontwikkelen in interactie met deze utopieën? Of blijft het vooral bij passief consumeren en vermaak? Waar in principe natuurlijk ook niks mis mee is.

Kunnen utopische games ook in het gezicht van de makers ontploffen?

Als je de items van Sid & Boris in het verleden wel eens bekeken hebt, dan weet je Sid er niet voor terug deinst om Boris met de mogelijk polariserende implicaties van dit alles te confronteren. Wat als utopische games leiden tot politieke kritieken? Kan dit dan ook binnen game-media worden besproken of moet politiek altijd weg van videogames blijven? Wat als het allemaal te confronterend wordt en er game liefhebbers afhaken die uitsluitend vermaakt willen worden? Ontploft de utopie dan als een bom in ons gezicht? Click op de Play button en luister op je gemak naar deze discussie. Een discussie die aanzet tot nadenken. Waarbij ieders mening en gevoel vanzelfsprekend evenveel telt.