Saints Row: The Third Remastered Review – Kopen, budgetbak of slopen?

We worden er de laatste tijd helemaal mee kapot gegooid. Remaster na remaster en remake na remake wordt aangekondigd en uitgebracht. En ook Saints Row: The Third valt in deze categorie. De game kwam uit in 2011.  En nu, dik negen jaar later, wordt het spel opnieuw uitgebracht. Dit maal als remaster. Toegegeven, het derde deel werd in 2011 goed ontvangen door de gamers omdat het dezelfde stijl game als GTA was, maar dan met een flinke scheut joligheid erin. En daarmee scoorden ze. Maar is het nu nog steeds leuk?

Hoe onderscheidt Saints Row zich van GTA?

Saints Row werd in zijn beginjaren logischerwijs vergeleken met de GTA-serie. De games lijken in veel op elkaar behalve op het gebied van kwaliteit. Daar was Rockstar gewoon een stuk beter. Dus werd Saints Row veelal aangeduid als een B GTA.  Sterkste punt van de serie was de puberale humor waarmee ze in de game rondstrooiden. En dat sloeg aan bij mensen die GTA soms iets te serieus vonden. maar na deel 2 sloegen ze wel een beetje te snel door in de lolligheid. Waar ze begonnen met normale wapens kon je nu aan de slag met een paarse dildo en deden aliens in latex hun intrede. En dat trok niet iedereen.

Wat is er allemaal anders in deze remaster?

Daan en JJ zijn met het spel aan de gang gegaan (voor JJ is dit zelfs al de derde keer) en zoeken de verbeterpunten in het spel. De game is bijvoorbeeld negen jaar oud en dan mag je er toch van uit gaan dat alles er beter uit ziet…  Is er goed gepoetst? Zijn er nieuwe elementen aan de gameplay toegevoegd? Komen we nu niet meer met de vele bugs en glitches in aanraking die we tien jaar terug zo hard voor de kiezen kregen? En natuurlijk de vraag of we nog steeds om de humor moeten lachen? It’s all there, in Saints Row: The Third Remastered Review – Kopen, budgetbak of slopen?