Death’s Door Review: Kopen, budgetbak of slopen?

Als je naar de omschrijving van de game Death’s Door op de Xbox website gaat, dan staat daar:  “Soms is het verzamelen van zielen eentonig werk voor een kraai, maar het brengt in ieder geval brood op de plank. Het wordt een zware klus wanneer de aan jou toegewezen ziel wordt gestolen en je een dief moet opsporen in een rijk waar de dood niet heerst; waar wezens veel te oud worden en overlopen van hebzucht en macht.” Klinkt intrigerend toch? dat dachten Daan en Skate in ieder geval van wel. En dus vroegen zij aan JJ of ze een review mochten maken van Death’s Door. En je kent de regels bij Gamekings, als redacteuren een kleinere game echt bijzonder vinden, dan mogen ze er voor gaan.

In review Death’s Door draait alles om de dood

Death’s Door, de naam zegt het eigenlijk al, draait om de dood. In de wereld waarin de game zich afspeelt, is er iets vreemds aan de hand. Sommige types lijken niet dood te kunnen gaan, maar enkel stokoud te worden. En dat vindt Magere Hein niet bepaald cool. Straks zit hij zonder werk. Dat kan niet de bedoeling zijn en dus stuurt hij zijn buddie,  een kraai met een zwaard (hoe kom je er op)- erop af om uit te vinden wat er aan de handen is met de mensen. En jij bent degene die de kraai bestuurt. Heb je dat ook eens een keertje gedaan.

De wereld heeft wel wat weg van de wereld van Zelda

In een Zelda-achtige wereld met een soort van ondergrondse dungeons, ga je met je kraai langs gezellige hotspots als verlaten kerkhoven, stinkende moerassen en vervallen kastelen. Door niemand meer doodgaat wordt de aarde alleen nog maar bevolkt wordt door monsters en drie nasty leiders. Door de zielen van deze bosses naar Death’s Door te brengen kan de dood weer gewoon zijn gang gaan. Lekker thema toch… Check maar gauw de review van Death’s Door.