Antichamber Review

Het begin is het einde… Ja, waar is het einde eigenlijk? Antichamber is één grote mindfuck vol met epileptische kleurtjes afgewisseld met spierwitte muren, zodat echte epileptische aanvallen hopelijk uitblijven. Nino en Melle hebben deze game eens even flink onderhanden genomen. Benieuwd of ze het einde hebben weten te behalen, of dat ze nog steeds ronddwalen in een wir war van puzzels? Check dan de Antichamber review.

Het lijkt wel of Alexander Bruce helemaal gek is geworden op zijn zolderkamertje toen hij deze game bedacht. Je uitdaging begint in een grote zwart-witte ruimte met je opties en de map van de game, voor zover je hem al hebt gespeeld. Nog niks geks aan te zien. Wanneer je naar het startpunt gaat is gelijk ook het einde zichtbaar, wat je als speler heel even doet vermoeden dat dit ‘appeltje eitje’ gaat worden. Tot je de eerste paar stappen zet en je je beseft dat niks is wat het lijkt in Antichamber.

De game, waarin onlogische geometrie overduidelijk centraal staat, bestaat uit één groot doolhof aan puzzels, die je door middel van cryptische hints en tekeningen op de muur op zult moeten lossen om verder te kunnen komen. Naarmate je je weg vordert, zul je een aantal speciale guns tot je beschikking krijgen die je nodig gaat hebben bij het oplossen van sommige hersenkrakende puzzels.

Melle is van mening dat dit wel eens dé perfecte game kan zijn als je eens wil weten hoe autisten de wereld zien. Benieuwd of hij nog meer interessante dingen over deze game te vertellen heeft? En of deze game in Nino’s top 10 komt te staan? Dit alles is te zien in de Antichamber review.

Ontwikkelaar: Alexander Bruce
Uitgever: Alexander Bruce
Platform: PC