Sea of Solitude Review: Kopen, budgetbak of slopen?

Het is tijd om de zee op te gaan, en niet zomaar een zee, maar een Sea of Solitude. In de game beleefden Jelle en Daan een emotioneel verhaal over onder andere eenzaamheid. Hoe is de game bevallen? En moet je deze game nou kopen, slopen of uit de budgetbak vissen?

Eenzame mensen worden monsters

Eenzame mensen in de wereld van Sea of Solitude worden monsters en dat is natuurlijk behoorlijk aangrijpend. De game gaat over depressie en over ups en downs in het leven. Je moet er rekening mee houden dat er heftige dingen gaan worden besproken! Daan verwachte eerst een platform game toen hij de game voor het eerst zag. De game blijkt een ondergelopen stad te hebben waar je doorheen navigeert met een boot en door wat rond te lopen en de weg te zoeken. Je bent in de game naar verlichting aan het zoeken, naar een beter leven.

Zware thema’s in een mooie game

Daan had wat moeite om de symboliek eruit te halen maar Jelle had dat totaal niet. De weg zoeken in de game staat voor hem gelijk aan de weg zoeken in het leven. De beren op de weg in het leven zijn nu grote en rare wezens. De wereld ziet er mooi en kleurrijk of juist soms donker uit. Tegenslag en lichtpuntjes aan het einde van donkere tunnels zitten dan ook in de game. Game’s over depressies zijn niks nieuws, Hellblade deed het al eerder en dat is natuurlijk heel goed en belangrijk om hier op deze manier extra aandacht en begrip voor te krijgen. Depressies en mentale problemen zijn namelijk iets waar mensen nog niet altijd makkelijk over praten.

Jelle vind de game ook erg mooi vorm gegeven maar hij vind de voice-overs niet goed, hier heeft hij zich erg aan geërgerd. Of dit de game breekt voor Daan en Jelle of dat ze het een mooie game vinden hoor je in de review.