Nederlandse gamesindustrie neemt harde stelling tegen lootboxes

De Nederlandse game-industrie heeft vandaag een manifest inzake lootboxes uitgebracht. Hierin nemen ze stevig stelling tegen het het gebruik van lootboxes in videogames. Ze willen met dit manifest hun eigen geluid laten horen omdat de discussie volgens hen nu ‘gekaapt’ lijkt door twee partijen: de kansspel-authoriteit en de grote publishers die lootboxes in hun games verwerken. Volgens de Nederlandse developers is er echter ook een ander geluid binnen de industrie te horen. En die willen ze nu wereldkundig maken.

Nederlandse gamesindustrie wil ander geluid laten horen

Het persbericht stelt: ‘De Nederlandse gamesindustrie vindt het van groot belang om haar stem naar het gebruik van lootboxes nu te laten horen. Dit omdat ze niet gelijk te stellen is aan de grote internationale partijen die
voorwerp zijn geweest van het onderzoek van de Kansspelautoriteit. De Nederlandse gamesindustrie begrijpt de zorgen ten aanzien van het mogelijke risico op kansspelverslaving en vindt de aandacht aan de mogelijke gevaren van lootboxes en vergelijkbare mechanieken terecht. Hierover is een discussie ontstaan binnen de Nederlandse gamesindustrie en de huidige conclusie die uit deze discussie getrokken kan worden is eenduidig en ondubbelzinnig:

“Nederlandse ontwikkelaars en uitgevers willen voorkomen dat hun game een toegangspoort vormt
naar een kansspelverslaving of dat kansspelen worden vermomd als entertainment games. Zij hebben
in de regel een voorliefde voor het maken én spelen van games en zien entertainment games als een
belangrijke culturele uiting. Games hebben ook daadwerkelijk impact (net als films en andere media)
en juist door die impact is het een belangrijk onderwerp.”

Geen lootboxes in games die door minderjarigen gespeeld kunnen worden

‘De Kansspelautoriteit gaat ervan uit dat als de inhoud van een lootbox verhandelbaar is, er sprake is van economische waarde en dus van een kansspel in de zin van de wet. De Nederlandse gamesindustrie schaart zich achter dit uitgangspunt, maar heeft ook behoefte aan duidelijkheid over de reikwijdte van het begrip “verhandelbaar” en over de mogelijke impact van lootboxes in het algemeen. De Nederlandse gamesindustrie zou de mogelijkheden om zelfregulering uit te vaardigen willen (laten) onderzoeken met als doel om ervoor te zorgen dat ook lootboxes die geen kansspel zijn ethisch en verantwoord blijven. De Nederlandse gamesindustrie vindt het bijvoorbeeld van belang dat er géén lootboxes worden opgenomen in games die zijn bestemd voor minderjarigen. Voor wat betreft games die zijn gericht op volwassenen zou de aanwezigheid van lootboxes slechts aanvaardbaar kunnen zijn, indien deze op
een eerlijke en transparante wijze worden geïmplementeerd.’

De Nederlandse gamesindustrie schaart zich met dit manifest dus meer aan de kant van de kansspel-authoriteit. Maar doet dit voornamelijk vanuit het gezichtspunt dat lootboxes gewoon niet in games thuis horen omdat ze de essentie van gaming aantasten. En in dit standpunt kunnen we ons eigenlijk wel prima vinden.