De emotionele kracht van live vertolkte muziek uit videogames
Een video om naar te luisteren
Nog geen account? Registreer hier
Het is die tijd van het jaar voor Jelle. Hij moet een JRPG reviewen. Gezamelijk met mede Gameking Skate gaan ze Valkyria Revolution reviewen.
De rode draad door de game heen gaat over een docente die de waarheid verteld over de geschiedenis tegen een student. De game zal je in een uurtje of 50 doorspelen waarvan rond de 30 kutte cut scenes zijn volgens Jelle en Skate. De cut scenes zijn ongelofelijk statisch en saai. Ook lopen de monden niet synchroon met de teksten en komen er soms wel 6 kutte cut scenes achter elkaar. Skate verteld dat hij gewoon soms meerde minuten bezig was met het door skippen van de cutscenes en dan weer moest wachten op een laadschermpje en dat er dan weer een kut scene kwam. Tergend. In deze wereld hak je je een weg door vijanden heen met over de top te grote zwaarden en je special abilities. Daarbij moet je je squad commanderen en aansturen. De AI is waardeloos zeggen Jelle en Skate, end bosses die totaal de verkeerde kant op slaan, je squad die je opdrachten geeft om te helpen en vervolgens niks doen. Het voelt gewoon allemaal niet heel erg als een complete, goed werkende game.
Japanse game makers zitten aan de Heroine volgens Jelle. Soms rolt er een prachtige game uit als bijvoorbeeld een Persona 5, die zaten dan toevallig aan de Crack. Maar bij Valkyria Revolution bleek de heroine niet te werken. Niets van alle elementen in deze game zijn goed uitgewerkt zegt Skate. En dat is jammer, een game als deze is leuk om te spelen tussen door op zijn tijd, mits het goed is uitgewerkt.
Conclusie, Valkyria Revolution mag je overslaan. De game is te buggy en onafgewerkt om geld aan te besteden. Jelle werd er bijna boos van, gelukkig kon Skate hem kalmeren.